Veel uitgevers hebben de diepe wens om al hun content op een makkelijke en dynamische manier tot hun beschikking te hebben. We praten met elkaar al jaren over mediumneutrale content, kleinste verkoopbare of publiceerbare eenheden, multichannel distributie. Clipping kan je daarbij helpen.
Zolang je je eigen kanalen bedient is dat allemaal nog wel te doen, hoewel ‘mediumneutraal’ toch voor veel uitgeverijen nog een groot probleem is. Welke standaard kies je om ervoor te zorgen dat al je tekst en beeld op een acceptabel manier in alle mediakanalen netjes getoond wordt? Maar zodra je naar andere, niet door jezelf, aangestuurde kanalen wilt publiceren wordt het al lastig. Welke formaat kies je, wie doet de conversie, hoe weet de ontvanger wat ie krijgt, welke tagging houd je aan?
Veel uitgevers verwachten veel van de workflow oplossing. En eerlijk gezegd, zo dacht ik zelf ook. Wanneer je vanaf het begin van je content creatieproces weet wat je mogelijk in je postproductie allemaal met de content wil gaan doen begin je gelijk mediumneutraal. Toch?
Niet dus. Zo blijkt het in de praktijk niet te werken. Mijn ervaring is dat uitgevers graag vasthouden aan het bekende Wordproces in de preproductie. Daar zijn de schrijvers en redacteuren immers in hun comfort zone. Misschien dat ook de angst voor hoge kosten een rol speelt bij de gedachte aan ‘workflow’, want technisch, duur en ingewikkeld. Mijn ervaring is dat dat helemaal niet zo duur en ingewikkeld hoeft te zijn en zelfs een kostenbesparing kan opleveren wanneer je de content volgt door de hele keten, dus ook multichannel verwerking en distributie.
Voor veel uitgevers geldt echter dat de druk-pdf de enige gevalideerde versie van hun gepubliceerde content is. Elk ander document is een redactioneel vroegere fase en daardoor in principe onzeker. En dan hebben we het nog niet eens over de legacy content. Die bestaat vaak alleen maar in de vorm van een pdf. Alles wat je tot en met vandaag hebt uitgegeven is niet dynamisch, lees, mediumneutraal en dus niet in onderdelen beschikbaar.
En hier komt clipping om de hoek kijken. Clippen is het – grotendeels – geautomatiseerd uit elkaar halen van pdf naar losse artikelen. Het doelformaat is naar keuze gevalideerde structuur zoals XML of html. Het mooie is dat de link tussen het dynamische artikel en de pdf in stand blijft. We kennen dit inmiddels van de krant die je kan downloaden op je tablet, waarin je kan bladeren en selecteren. Daarna krijg je het artikel flowable, dus dynamisch gepresenteerd. Ik zie daar mooie voorbeelden en toepassingen van.
Daar ligt het grote voordeel van clipping en dus kansen voor de uitgevers. Clipping brengt, tegen zeer acceptabele kosten, je statische content naar een dynamische vorm waardoor je vervolgens in staat bent om je huidige én legacy content in meer en andere kanalen te exploiteren. En je kan je huidige processen voorlopig laten zijn voor wat ze zijn. Je waardevolle content kan je op die manier opnieuw en op meerdere manieren te gelde maken.
Mocht je hier interesse in hebben dan wil ik je graag adviseren.
Laat de content rollen!